اقتصاد ایران

اپوزیسیون ایران خود را به‌خوبی با جنبش اعتراضی جاری همسو کرده است، اما هنوز نتوانسته ثابت کند قادر به ایفای نقش سازمانی یا رهبری در اعتراضات آینده خواهد بود.

چندین دهه فرهنگ غیررسمی زیرزمینی در ایران اکنون به برآمدن جوانانی آگاه و مرتبط با هم انجامیده است که در اشتیاق آزادی و تغییرند.

به‌رغم سرکوب رژیم، معترضان ایرانی تاب‌آوری و اتحاد بی‌سابقه‌ای در مطالبات خود نشان می‌دهند، برای همین گام‌های بعدی جامعه بین‌المللی به مراتب حساس‌تر است.

جامعه اهل سنت ایران، بعد از سال‌ها حضور کم‌رنگ و سرکوب از سوی رژیم، نقش مهمی در اعتراضات جاری بازی می‌کند.

هدف از پروژه مناطق آزاد تجاری، اشتغال‌زایی، رونق سرمایه‌گذاری، و ادغام اقتصاد ایران در نظام جهانی بود. اما در عمل، نبود زیرساخت و فساد مقام‌ها این مناطق آزاد تجاری را به بازارهای انحصاری تبدیل کرد که ضرر آنها بیش از فايده است.

رویکرد تازه به گفت‌و‌گوهای هسته‌ای با ایران می‌تواند زمان رسیدن ایران به تسلیح هسته‌ای را طولانی‌تر کند، اهرم فشار آمریکا در مذاکرات را حفظ کند و اشتراک مواضع آمریکا با اروپا و کشورهای خاورمیانه را تقویت نماید.

پیروزی جو بایدن در انتخابات آمریکا ممکن است نویدبخش تدبیری برای کاهش تنش با ایران باشد، اما این امر بعید است رهبر این کشور را به وجد آورد. آیت‌الله خامنه‌ای در واقع میان نیات دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان فرقی نمی‌گذارد –هر چه نباشد، او با اوباما بر سر یک معامله هسته‌ای توافق کرد و دید که پرزیدنت ترامپ آن را دور انداخت و تحریم‌هایی نفس‌گیر بر ایران وضع کرد و نامدارترین سردار این کشور را کشت.

جدا کردن تحریم تسلیحاتی از توافق هسته‌ای می‌تواند بهترین امید برای کاهش تنش‌ها بین اعضای گروه ۵+۱ باشد و همزمان دسترسی ایران به تسلیحات پیشرفته را هم محدود کند.

As the Islamic Republic of Iran turns forty, the dream of a unified theocratic state remains elusive. The national leadership faces three converging threats: Ayatollah Ali Khamenei's uncertain health and the prospect of a destabilizing succession process; domestic dissatisfaction, manifested in daily protests across the country; and economic struggles brought