سه رئیس‌جمهور، سه سیاست معیوب در قبال ایران، و مسیر پیش‌ رو

همزمان با حمله‌ هولناک روسیه به اوكراین، گزارش‌های خبری در مورد پیشرفت احتمالی مذاكرات وین در مورد توافق مجدد هسته‌ای با ایران می‌تواند باعث كشیدن نفس راحتی شود. اما متاسفانه این خاطرجمعی نابجا است. مذاکره‌کنندگان آمریکایی اذعان کرده‌اند که شروط توافق پیش ‌رو در زمینه منع اشاعه تسلیحات اتمی حتی در حد موفقیت‌های به دست‌آمده در توافق ۲۰۱۵ هم نیست و هیچ یک از مقامات حتی کمترین اشاره‌ای نکرده است که متن بازبینی‌شده با جریمه ایران بابت نقض آشکار تعهداتش همراه خواهد بود یا به طیف مشکلاتی خواهد پرداخت که از زمان حصول توافق نخست تا کنون ایجاد شده است.

در این جستار سیاست‌گذاری، مدیر اجرایی انستیتو واشنگتن، رابرت ستلوف، نقد نیرومندی از هر دو حزب ارائه می‌دهد و بررسی می‌کند که چرا و چگونه سه رئیس‌جمهور متوالی آمریکا در شروع دوره‌ ریاست‌جمهوری‌شان ایده‌های معقولی در باره ایران داشتند و اهرم لازم برای پیشبرد آن ایده‌ها را دارا بودند اما یا توافق‌های معیوب را پذیرفتند یا به انزوای آمریکا تن دادند. وی با نگاه به فراسوی توافق جدید با ایران، یک دستور کار اضطراری پیشنهاد می‌کند: اجرای دقیق و کامل توافق، فشار تازه برای توافق «طولانی‌مدت‌تر، محکم‌تر»، آمادگی به‌هنگام برای روز بعد از انقضاء محدودیت‌ها، هماهنگی نزدیک با شرکای منطقه‌ای برای مقابله با نفوذ رو به رشد ایران، و ارتباط با مردم ایران که از مواهب بادآورده‌ای که رفع تحریم به سوی تهران سرازیر خواهد کرد چندان نفعی نمی‌برند. وی بر این باور است که رهبری، عزم قاطع و استقامت آمریکا ضروری خواهد بود.