Policy Analysis

به‌رغم سرکوب رژیم، معترضان ایرانی تاب‌آوری و اتحاد بی‌سابقه‌ای در مطالبات خود نشان می‌دهند، برای همین گام‌های بعدی جامعه بین‌المللی به مراتب حساس‌تر است.

Turkey's refusal to approve Sweden's NATO membership is yet another foreign policy tool being used by Erdoğan ahead of 2023 elections.

Decentralizing power would have been the best way of avoiding a return to Saddam-era authoritarianism and corruption, but Baghdad has favored centralization instead—while simultaneously fissuring the state through sectarian patronage and competition.

Because many states are eschewing both alignment with a single great power and nonalignment, the best U.S. response to this “omni-alignment” is creating more tailored opportunities for high-value cooperation with Washington.

Russia's use of Iranian drones in Ukraine foreshadows potentially dangerous developments for U.S. forces and their allies in the Middle East.

ایران کماکان مقدار زیادی نفت صادر می‌کند که هم یک منبع کلیدی درآمد رژیم است ‌‌و هم هدفی بالقوه برای افزایش فشار اقتصادی بر رژیم.

نگاهی دقیق‌تر به: پیشینه سیاسی نخست‌وزیر جدید عراق، وابستگی‌های گذشته او و انتخاب‌های کلیدی او برای وزرای کابینه در وضعیتی که سعی دارد تعادلی در روابط خود با گروه‌های هوادار ایران و مقامات محتاط آمریکایی ایجاد کند.

The West hasn’t shown signs of abandoning Ukraine in the near term, but it also hasn’t set a clear goal of permanently changing Moscow’s strategic calculus, which remains fixed on winning the long game.

Sandwiched between meetings with a Taliban leader and Israel’s president, the Doha trip reflects the scope and versatility of Emirati diplomacy.

Although Palestinian and Kurdish politics have similarly deteriorated into ineffective blame games, fresh U.S. policies focused on institution-building could restore the promise of progress in both cases.

Socioeconomic unrest is growing in many parts of the country, and the series of elections planned this month and next year hold little prospect of bolstering public confidence in an increasingly autocratic government.

برخورد اغلب ریاکارانه رژیم با جام جهانی، امسال در بازی با آمریکا به نقطه اوج خود می‌رسد، ولی قطع ‌نظر از نتیجه بازی در زمین، پیروزی سیاسی دست‌یافتنی به نظر نمی‌رسد.

بعد از نزدیک به دو سال توافق کشورهای همسایه قطر بر سر رفع شکاف دیپلماتیک‌ با دوحه، از این پس تنش‌های بازمانده و دعواهای تاریخی بخش عمده‌ای از رقابت‌های پشت پرده آنها را خواهد ساخت.

Iran's loss at the World Cup coincides with controversy and tensions both back home and around the globe.

جامعه اهل سنت ایران، بعد از سال‌ها حضور کم‌رنگ و سرکوب از سوی رژیم، نقش مهمی در اعتراضات جاری بازی می‌کند.

Militia leaders have stated that his authority will be limited to technocratic and bureaucratic matters, while they will dictate the country's strategic direction and security decisions—including the future U.S. presence in Iraq.

Whether or not the cartel tweaks production quotas at its next meeting, ongoing global crises and the approach of a dark, cold winter in Europe may yet cause economic shudders.

The prime minister’s return to power is unlikely to change either side’s status-quo calculations about Gaza, though Washington should still keep an eye on potential wild cards such as spillover from Temple Mount tensions and Iranian meddling.

گفتگو با مسیح علی‌نژاد را تماشا کنید یا بخوانید؛ فعال حقوق بشر ایرانی-آمریکایی و دریافت‌کننده مدال دانشور-سیاستمدار سال ۲۰۲۲ انستیتو واشنگتن.

مسابقات فوتبال امسال به جای جذب گردشگر، تقویت اقتصاد و گردآوردن ایرانیان زیر یک پرچم، با توجه به وضعیت سیاسی وخیمی که رژیم ایران در داخل کشور دارد، ممکن است به یک وضعیت بدتر از باخت برای حاکمیت بدل شود.