All Policy Analysis by Michael Eisenstadt

Experience shows that a balanced strategy that blends deterrence by denial and deterrence by punishment can more effectively contain Iran.

The goal of destroying Hamas will require a prolonged military effort, but the longer the fighting drags on, the less likely Israel will be to retain the freedom of action needed to achieve its war aims.

A more rigorous understanding of how political and strategic cultures interact to affect the conduct of states could aid intelligence analysts and policymakers.

آمریکا باید بر خطراتی که گسترش جنگ دربر دارد تأکید کند و تهران را به مهار نیروهای نیابتی و شرکایش ترغیب کند.

Policymakers need to stay focused on halting the regime’s fissile material buildup while undertaking a broader, longer-term effort to shape its assessment of the risks, costs, and utility of nuclear weapons.

Iran’s future military activities will likely be marked by greater continuity than change, but Supreme Leader Khamenei’s succession could presage more risk-acceptant behavior and a reconsideration of its nuclear hedging strategy.

تمایل تهران به توقف برخی از ابعاد برنامه هسته‌ای‌ به خاطر استراتژی کاهش ریسک می‌تواند فرصت‌هایی ایجاد کند که بتوان از نگرانی‌های رژیم درباره هزینه‌های بالقوه حرکت‌ رو به جلو بهره‌برداری کرد.

رزمایش نظامی بزرگ و ترکیبی هفته گذشته با هدف اطمینان‌بخشی به دوستان و بازدارندگی دشمنان انجام شد، اما هر دو هدف در نهایت به ترمیم سیاست معیوب در قبال ایران بستگی خواهد داشت.

به ‌رغم موانع بر سر گسترش روابط دو طرف، مساعدت روسیه می‌تواند به تهران در سرکوب داخلی و بی‌ثبات‌سازی در خارج یاری رساند؛ پس آمریکا و متحدانش هر جا که ممکن باشد باید در پی بازداری این‌گونه همکاری باشند.

سه کارشناس در این موضوع بحث می‌کنند که چگونه واشنگتن ممکن است به‌ شکل عملی ایران را از تلاش برای کسب سلاح‌های هسته‌ای دور کند.

تهران شاید حضور پرزیدنت بایدن در اجلاس سران شورای همکاری خلیج فارس را فرصتی وسوسه‌انگیز برای ممانعت از احیای روابط آمریکا و کشورهای عربی این منطقه ببیند ‌ــ‌احتمالا با استفاده از تحریکات سایبری یا نظامی برای تحقیر میزبانان و نمایش ناتوانی آمریکا در محافظت از آنان.

There are more effective, less costly, and more sustainable ways to deter Tehran and shape its behavior than back-to-back deployments of carrier strike groups to the Gulf.

To meet future security challenges, the United States will need to reassess how it deters adversaries and conducts security force assistance in the region, while becoming more proficient in gray zone operations and information activities. Addressing cultural factors and trends such as climate change will require solutions outside the traditional national security toolkit.

Experts discuss how the two allies can work more closely on everything from artificial intelligence to missile defense, ideally with help from emerging Arab partners.

The United States has repeatedly failed to understand the unique requirements of gray zone deterrence. A U.S. strategy would not only facilitate more successful diplomacy with Tehran but also enhance efforts to counter other actors such as China and Russia.

America’s failure to operate effectively in the gray zone against a third-tier power like Iran raises questions about its ability to counter much more potent actors like Russia and China.

Areas for especially timely U.S.-Israel cooperation include climate resilience, agtech, and medical research, as well as longstanding work in the military and security arenas.

درس اصلی از فتوای هسته‌ای این است که تصمیمات امنیت ملی تهران از منافع پیروی می‌کند، نه ایدئولوژی، و پیشرفت در مذاکرات ممکن است مشروط به آن که در چارچوب «مصلحت نظام» تعریف شود.

دولت جدید آمریکا ممکن است از همان روز تحلیف با حمله نظامی ایران، در کنار تهدیدهای متعدد رژیم اسد، حزب‌الله و دیگر بازیگران روبرو شود. همه اینها نیاز به نمایش روشن عزم ایالات متحده دارد.

Many of the administration’s early Middle East security efforts will boil down to crisis management, but new frameworks like the Abraham Accords may provide opportunities to address longer-term problems.