ایران

از آنجا که سیاست فشار حداکثری مستلزم بازدارندگی حداکثری است، رئیس‌جمهور باید همزمان با اجتناب از نشر توییت‌ها‌ و اقداماتی که اعتبار ایالات متحده را در استفاده از قوه قهریه تضعیف می‌کند، دستور رعایت «قواعد درگیری» را صادر کند.

Directly investing in nongovernmental enterprise and giving international approval to private competition can change the dynamic in individual countries, promote liberal economies, and give citizens greater agency.

تعدادی از قبایل قدرتمند عراق به خاطر عصبانیت از سوء رفتار شبه‌نظامیان ایرانی و ناکامی‌های روزافزون بغداد، سنت وفاداری فرقه‌ای خود را کنار می‌گذارند و برای محافظت از نیازهای اساسی خود گاه با خشونت عمل می‌کنند.

رهبر ایران با گزینه‌هایی دشوار روبه‌روست در این‌که چه کسی را مقصر اعتراضات قلمداد کند و این‌که انگشت اتهام‌اش به هر طرف بچرخد چه اثری می‌تواند بر سیاست تهران در قبال آمریکا داشته باشد.

درحالی‌که تهران شکیبایی اروپا را می‌آزماید، واشنگتن فرصت دارد یک جبهه متحد شکل دهد، برخی تحریم‌ها را به صورت مشروط سبک‌تر بگیرد و ایران را وادار به بازگشت به میز مذاکره کند.

ایالات متحده به سیاست واقع‌گرایانه رو آورده است، اما منافعی راهبردی در حمایت از تظاهرکنندگان عراقی دارد.

کاهش مداوم تعهدات هسته‌ای بین‌المللی از سوی تهران مبرم‌ترین چالش برای رئیس بعدی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی جهان خواهد بود.

As new protests and further government crackdowns loom, Washington should call out abuses by Iran-backed entities and sanction the key offenders.

As Washington pushes Erdogan to act responsibly in northeast Syria, the Turkish leader may face contrary pressures from Russia and Iran, who are keeping forces on the ground to back up whatever demands are made at this week’s summit and beyond.