تکثیر

Israel was silent the last time there was a mysterious explosion at Natanz, but this time Iran is not only being embarrassed, it is being humiliated.

با دانشی ابتدایی از غنی‌سازی اورانیوم و یک صفحه پویای اکسل، دولت‌ها و حتی آدم‌های عادی می‌توانند تعیین کنند که تهران چقدر ممکن است به یک سلاح هسته‌ای نزدیک باشد.

رهبر ایران، به جای کوتاه آمدن از موضع هسته‌ای خود، مدام تاکید می‌کند که ایران می‌تواند تحریم‌ها را خنثی کند و به تنهایی بر چالش‌های اقتصادی‌اش فائق آید و ابزار دستیابی به هر دو را تکیه بر توانمندی‌های داخلی و نمایش حمایت فرضی مردم از رژیم از طریق مشارکت در انتخابات می‌داند.

تهران با اجرای آهسته و پیوسته قانون ضد برجام مصوب مجلس و کنایه‌های علنی درباره «گربه‌ای که گوشه‌ای گیر افتاده» و «پنجره های فرصتی که در حال بسته شدن است»، سعی‌کرده احساس اضطرار به واشنگتن القا کند اما این رویکرد می‌تواند مثل شمشیر دولبه عمل کند.

بهترین رویکرد برای هر دو دولت این است که درس‌های سال ۲۰۱۵ را جدی بگیرند و وارد گفتگویی جامع و محرمانه شوند که بر ایده‌های سازنده و نتایج واقع‌گرایانه تمرکز داشته باشد.

In seeking to salvage the JCPOA, Biden should not assume cooperation from Moscow, but instead focus on building a unified strategy that strengthens the U.S. negotiating position.

Tehran’s nuclear and regional activities are part of a single strategy that aims to paralyze stronger foes, so Washington’s policies for responding to each challenge should likewise overlap considerably.

سه چهره پیشکسوت سیاست‌گذاری چالش‌هایی را که دولت بایدن هنگام بررسی نحوه بازگشت آمریکا به توافق هسته‌ای ایران با آنها مواجه خواهد شد، تحلیل می‌کنند.

درس اصلی از فتوای هسته‌ای این است که تصمیمات امنیت ملی تهران از منافع پیروی می‌کند، نه ایدئولوژی، و پیشرفت در مذاکرات ممکن است مشروط به آن که در چارچوب «مصلحت نظام» تعریف شود.