خاورمیانه و آمریکا؛ سخنرانی جیک سولیوان مشاور امنیت ملی

آن‌چه می‌خوانید رونوشتی خلاصه و ویراسته از سخنان جیک سولیوان مشاور امنیت ملی پرزیدنت بایدن است. سولیوان بعد از سخنرانی خود به پرسش‌های رابرت ستلوف مدیر اجرایی انستیتو پاسخ داد. این رویداد همچنین شامل یک میزگرد کارشناسی جداگانه بود که به تحلیل رویکرد دولت بایدن در امور خاورمیانه پرداخت. (نسخه فارسی زیر برگزیده متن اصلی است.)

سخنان افتتاحی جیک سولیوان

شلی [کاسن]، بابت معرفی پر از لطف‌ات بسیار سپاسگزارم. و می‌خواهم از شما و جی [برنستاین] و دنیس [راس] و هیئت امناء برای اینکه ما را امشب دور هم جمع کرده‌اند تشکر کنم و از انستیتو هم برای کار فوق‌العاده‌ای که طی سال‌ها انجام داده سپاس بگزارم. تشکر و تبریک ویژه‌ای هم برای رابرت ستلوف که سی و هشت سال است در انستیتو است و سی سال آن را در مقام مدیر اجرایی آن کار کرده که واقعا فوق‌العاده است و از خدمات او قدردانی می‌کنم.

می‌خواهم نخست پیش از آنکه این موضوع را بحث کنم که خاورمیانه در کجای استراتژی امنیت ملی کلی دولت [آمریکا] قرار می‌گیرد، با تصویر جهانی شروع کنم. همان‌گونه که بسیاری از شما شنیده‌اید، پرزیدنت بایدن اغلب درباره اینکه جهان در یک نقطه عطف به سر می‌برد صحبت می‌کند. و متن «استراتژی امنیت ملی» که در اکتبر گذشته منتشر کردیم نشان می‌دهد ما در سال‌های اولِ یک دههٔ تعیین‌کننده ‌قرار داریم ــ‌که چه بسا بعد از پایان جنگ جهانی دوم تاکنون شاهد آن نبوده‌ایم‌ــ‌ و شرایط رقابت با قدرت‌های بزرگ را تعیین خواهد کرد و با وجود شدت یافتن چالش‌های مشترک پنجره کار با این چالش‌ها به‌گونه چشمگیری کوچکتر خواهد شد. به بیان ساده، همان‌گونه که پرزیدنت بایدن اشاره دارد، تصمیماتی که طی دو، سه، چهار سال آینده اتخاذ خواهیم کرد، در دو، سه، چهار دهه آینده بازتاب خواهد داشت. بنابرین، تحت رهبری پرزیدنت بایدن، ما این فرصت را برای کمک به تعیین قواعد، شکل‌دهی به محیط استراتژیک، و پیشبرد ارزش‌ها و هنجارهایی غنیمت می‌شماریم که جهانی را که می‌خواهیم در آن زندگی کنیم تعریف خواهد کرد.

شاخص این رویکرد ادغام سیاست خارجی و داخلی با اعتنا به این نکته بوده است که قوت و نفوذ ما در خارج تا حد زیادی با سرمایه‌گذاری ما در اصول اساسی توان و ذخایر قدرت ما در داخل تعریف و هدایت می‌شود. بنابرین، ما استراتژی نوآوری و صنعت را برای سرمایه‌گذاری در توان اقتصادی و فنآوری خود در ایالات متحده دنبال می‌کنیم و در طول دو سال گذشته آن را نشان داده‌ایم.

با نگاهی به گذشته و روز اول این دولت، در یکی از اولین جلسات امنیت ملی، ژنرال مارک میلی، رییس ستاد مشترک ارتش، تاکید کرد که ما به آنچه به قول او یک منطقهٔ بیش‌ازحد تحت فشار است، نگاه می‌کنیم. به طور خاص، تشدید قابل ‌توجه تنش‌ها در خاورمیانه میراث ما از این منطقه بوده است. نیروها و دیپلمات‌های آمریکایی تحت حمله مداوم قرار داشتند. در اواخر سال ۲۰۲۰، سفارت ما در بغداد یکی از بزرگ‌ترین حملات راکتی را طی بیش از یک دهه تجربه کرد. چند ماه پیش از آن حمله، دولت قبلی آمریکا مجبور شد علنا تهدید به بستن سفارت در بغداد کند که می‌توانست پسرفت بزرگی برای منافع آمریکا نه تنها در عراق بلکه در کل منطقه باشد.

پرزیدنت بایدن، درست چند هفته بعد از آغاز به کار خود، در حالی که کماکان شاهد حملات بودیم، دستور رشته‌ای از حملات هوایی علیه شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران را صادر کرد. و از آن زمان تاکنون، ما یک کارزار بازدارندگی و دیپلماسی را پیگیری کرده‌ایم و با عراقی‌ها و دیگر شرکا در منطقه همکاری کردیم تا موضع‌مان را تقویت کنیم و از ریسک‌ها بکاهیم. تا امروز، حملات در عراق به میزان چشمگیری کاسته شده و در یک دستورکار کلی برای تقویت استقلال عراق و ادغام بغداد در کل منطقه، همکاری نزدیکی با دولت جدید این کشور داریم. همزمان، دید ما درباره دفاع از منافع‌مان روشن است چنانکه در ممانعت از تهدیدهای تروریستی و تلاش برای کاهش و توقف تنش‌ها و کاستن از ریسک تنش‌های تازه.

این قوسی بوده که طی دو سال گذشته شاهد بوده‌ایم. و طی این دو سال گذشته، فکر می‌کنم شاهد برخی نتایج مهم بوده‌ایم که من می‌خواهم مختصرا به آن‌ها اشاره کنم:

یک مرز دریایی بین اسرائیل و لبنان تعیین شده که تاریخی است؛ ‌این اولین تفاهم کسب شده بین اسرائیل و لبنان در تاریخ اسرائیل است.

آتش‌بس در یمن که تاکنون چهارده ماه دوام آورده است؛ این ‌طولانی‌ترین دوره آرامش نسبی در این کشور از زمان آغاز جنگ در حدود یک دهه پیش است.

پایان دادن به جنگی در غزه در یازده روز، و بعد تلاش برای حفظ صلح در حالی که ادواری از افزایش تنش آن را مختل کرده است؛ همان‌گونه که طی همین چند روز گذشته شاهد بودیم.

آشتی بین ترکیه و امارات متحده، بین قطر و بحرین، و بین امارات و قطر؛ ‌رقابت‌هایی که موجب قطبی‌شدن منطقه خاورمیانه برای سال‌های زیادی شده بود و حالا از طریق دیپلماسی و منافع دوجانبه برطرف شده است.

و حتی دیپلماسی اخیر بین عربستان سعودی و ایران که ما در تمام مسیر از بغداد تا عمان و در نهایت تا رسیدن به توافق در تماس نزدیک با سعودی‌ها بودیم. این هم در راستای جهت‌گیری بنیادی و روند تنش‌زدایی است که ما، حتی در حالی که فشار را بر ایران از طریق تحریم‌ها و دیگر ابزارها حفظ می‌کنیم، آن را حمایت و تشویق کرده‌ایم.

و شکار تروریست‌ها در میدان نبرد با دقت بالا، از جمله امیر داعش و دیگر چهره‌های مهم تروریست در سراسر منطقه خاورمیانه، برای محافظت از ملت‌ خود و متحدان‌مان در مقابل این تهدیدات دیرینه.

تلاش کرده‌ایم خلاق باشیم. ما برای تعمیق پیمان ابراهیم و شکل‌گیری ائتلاف‌های جدید تلاش کرده‌ایم، مثل «آی۲یو۲» (I2U2)؛ اگر هیچ چیز دیگری از سخنرانی من به خاطر نسپردید، «آی۲یو۲» را به‌خاطر بسپارید، چون در آینده بیشتر از آن خواهید شنید. این شراکتی است بین هند، اسرائیل، آمریکا، و امارات متحده، و مفهوم اصلی آن عبارت است از اتصال آسیای جنوبی به خاورمیانه و آمریکا به روش‌هایی که اقتصاد تکنولوژی و دیپلماسی ما را پیش ببرد. و هم‌اکنون تعدادی پروژه و برخی گام‌های جدید مهیج در راه داریم که مشتاق ایم در ماه‌های پیش رو آن‌ها را شروع کنیم.

ما حریم هوایی عربستان سعودی و امارات متحده را برای پروازهای غیرنظامی از مبدأ و به مقصد اسرائیل و آسیا باز کردیم ‌ــ‌گامی در مسیر آنچه امیدواریم به عادی‌سازی کامل روابط بین اسرائیل و عربستان سعودی تبدیل شود.

این نتیجهٔ آن چیزی است که ما تلاش کردیم به عنوان یک چارچوب سیاست‌گذاری جامع، که پرزیدنت بایدن طی سفر خود به منطقه در سال گذشته خبر آن را داد، طرح کنیم و در استراتژی امنیت ملی ما اذعام شده است همانطور که در آغاز سخن اشاره کردم.

این چارچوب جدید برای مشارکت آمریکا در خاورمیانه بر اساس پنج عنصر اساسی ساخته شده است: شراکت‌ها، بازدارندگی، دیپلماسی و تنش‌زدایی، هم‌پیوندی یا یکپارچه‌سازی، و ارزش‌ها.

اول با شراکت‌ها آغاز می‌کنم. طی دو سال گذشته آمریکا دنبال تقویت روابط با شرکای دیرینه در منطقه بوده است، از مراکش تا مصر و اردن، عراق، شورای همکاری خلیج، و البته اسرائیل. ما با کمک هم گفتگوهای استراتژیک، ملاقات‌های سطح بالا ‌ــ‌از جمله دو ملاقات در سطح ریاست‌جمهوری ‌ــ‌رد و بدل هیات‌ها، و بیش از ۲۰۰ رزمایش نظامی را هدایت کردیم؛ و همه این‌ها همزمان با مشاوره‌ها و مشارکت‌های مستمر ادامه داشته تا اطمینان پیدا کنیم که شرکای ما قادرند آنچه از ما می‌خواهند را مطرح کنند.

در واقع، آخر این هفته من در عربستان سعودی خواهم بود برای ملاقات با رهبران این کشور، و همتایان اماراتی و هندی من هم به عربستان خواهند آمد تا بتوانیم درباره حوزه‌های جدید همکاری بین دهلی نو و کشورهای خلیج فارس و همچنین آمریکا و بقیه منطقه بحث کنیم؛ جریانی که تا حدی به دلیل موافقت‌نامه همکاری اقتصادی جامع امضاشده بین هند و امارات تقویت شده است. ما به ‌شکلی فزاینده باید به منطقه به عنوان منبعی از شراکت‌ها نگاه کنیم که به ما کمک می‌کند تا مسائل مهم دوره‌ای را که پیش روی ما قرار دارد حل کنیم:

• کشورهایی که می‌توانند به ما در دسترسی به زنجیره‌های تامین متنوع و تاب‌آور کمک کنند تا ما به هیچ کشور دیگری وابسته نباشیم.
• کشورهایی که می‌توانند به ما کمک کنند تا انتقال موفق به انرژی پاک را ممکن سازیم؛ هم از جنبه تامین پایدار انرژی جاری و هم از جنبه استقرار سریع و گسترده انرژی‌های پاک جدید.
• یافتن راه‌حل‌هایی برای هر چیزی از امنیت غذایی تا امنیت آبی که به موضوعی محوری برای حل مسائل دنیا تبدیل شده که برای کشورهایی هم که از برخی رقبای ابرقدرت ما درخواست راه چاره دارند جذاب است.

پس این بخش شراکت در استراتژی ما در خاورمیانه از نگاه من تا حدی به این پرسش که چرا خاورمیانه هنوز واقعا مهم است، پاسخ می‌دهد.

ستون دوم: بازدارندگی. آمریکا فعالانه مانع تهدیدات می‌شود، از مردم‌ ما و منافع‌مان دفاع می‌کند، و به امور دفاعی شرکای ما در منطقه کمک می‌کند؛ قطعا بدون هیچ تردیدی. در سوریه، در ۲۳ مارس، ما حمله دیگری را تجربه کردیم که به‌ شکلی فاجعه‌آمیز شاهد کشته شدن اولین پیمانکار آمریکایی بودیم ‌که اولین تلفات از این دست در این منطقه بوده از زمانی که ما دولت را در دست گرفتیم‌ و مجروح شدن پرسنل نظامی آمریکایی را هم دربرداشت. پرزیدنت بایدن دستور پاسخ فوری صادر کرد و طی چند ساعت حمله‌ای علیه یکی از تاسیسات مورد استفاده گروه‌های وابسته به سپاه پاسداران در سوریه انجام دادیم. در ضمن، همان‌گونه که اشاره کردم، ما فشار بی‌امان بر داعش و القاعده را حفظ کردیم، از جمله حمله‌ای در همین هفته در سوریه که رهبر ارشد القاعده را از میان برداشت، و حمله نیروهای ویژه در سال گذشته که منجر به کشته‌شدن به‌ اصطلاح «خلیفه» داعش شد.

ما همچنین با شرکای خود همکاری کردیم تا هشدارهای مربوط به تهدیدات قریب‌الوقوع را با هم مبادله کنیم؛ مثل نوامبر گذشته، وقتی ایران برای حمله‌ای به عربستان آماده می‌شد. به لطف همکاری امنیتی نزدیک بین عربستان و آمریکا، آن حمله اتفاق نیفتاد.

ما همچنین در حال تعامل دیپلماتیک با ایران در زمینه برنامه هسته‌ای این کشور هستیم، و کماکان باور داریم که خروج از توافق هسته‌ای بدون هیچ چیزی برای جایگزین کردن آن اشتباهی فاجعه‌آمیز بوده است. ولی ما برای ایران روشن کرده‌ایم که هرگز اجازه کسب سلاح هسته‌ای را نخواهد یافت. همان‌گونه که پرزیدنت بایدن مکررا تاکید کرده، او هر اقدامی که ضروری باشد را برای حمایت از این موضع انجام خواهد داد، از جمله به رسمیت شناختن آزادی عمل اسرائیل.

اکنون بازدارندگی به خودی خود هدف نیست، که این مرا می‌رساند به عنصر سوم: دیپلماسی و تنش‌زدایی. و هر روز، ما با جدیت مشغول دیپلماسی فعالانه و خلاق در سراسر منطقه خاورمیانه هستیم.

بخشی از آن را که بارها شنیده‌اید من پیش‌تر در سخنانم گفتم، از جمله ترمیم شکاف غیرضروری در خلیج فارس، طوری که شورای همکاری خلیج حالا پس از مدت‌های مدید متحدتر شده است؛ تسهیل ایجاد یک مرز دریایی توافق‌شده بین اسرائیل و لبنان برای اولین بار در تاریخ؛ و مشارکت فعالانه با اسرائیل و فلسطینیان، از جمله اخیرا در دوره منتهی به ماه رمضان و عید فصح؛ که اولین ملاقات مستقیم بین مقامات اسرائیلی و فلسطینی در سطح رسمی طی تقریبا ده ساله اخیر است. در حوزه دیپلماسی و تنش‌زدایی که شاید بیشترین تمرکز ما بوده تلاش کرده‌ایم تا تنش‌زدایی پایدار را در جنگ یمن امکان‌پذیر کنیم.

در روزهای اول این دولت در 2020، یمن مناقشه حادی بوده است. کشور درگیر قحطی و توقف دیپلماسی بود و بحران انسانی واقعا وجود داشت و سطح خشونت بالا بود. ما با کار دیپلماتیک شرایطی برای آتش‌بس به میانجی‌گری سازمان ملل فراهم کردیم، و گفتگوهای مستقیم را، همزمان با حفظ فشار تحریم‌ها هم بر حوثی‌ها و هم حامیان ایرانی‌شان، تشویق کردیم. ما برای کمک به عربستان سعودی و امارات متحده برای دفاع از خودشان در برابر تهدیدات از سوی یمن و جاهای دیگر تلاش کردیم. طرح آتش بس از اواخر 2021 تحت بررسی بوده و از مارس 2022 عملی شده است. اکنون پایدارترین دوره آرامش را از زمان شروع جنگ یمن داریم. کمک های انسانی و سوخت در حال رسیدن به بنادر یمن است و فرودگاه صنعا بازگشایی شده است. هنوز هم کارهایی برای انجام دادن داریم. فرستاده ما به منطقه پیوسته در حال کار در این زمینه است. آخر این هفته وقتی در عربستان هستم، یکی از موضوعات مهم گفتگو همین خواهد بود.

عنصر کلیدی چهارم استراتژی ما یکپارچه‌سازی است. یک خاورمیانه یکپارچه‌تر و به‌-هم-پیوسته‌تر متحدان و شرکای ما را توانمند می‌سازد، صلح و رفاه منطقه‌ای را پیش می‌برد، و تقاضای منابع از آمریکا را در این منطقه طی بلندمدت کاهش می‌دهد بدون آنکه منافع بنیادی یا مشارکت ما را در منطقه قربانی کند.

ما فعالانه در حال پایه‌گذاری معماری دفاع هوایی و دریایی یکپارچه در منطقه هستیم. این چیزی است که مدت‌ها در باره آن گفتگو شده ولی حالا در حال تحقق است؛ چطور؟ از طریق شراکت‌های نوآورانه و از طریق تکنولوژی از جمله امکانات ناوگان پنجم در بحرین و کارگروه ۵۹ که با استفاده از هوش مصنوعی برای تامین امنیت آبراه‌های حیاتی منطقه به شیوه‌هایی کار می‌کنند که واقعا شگفت‌انگیز است. ما تاسیس خطوط جدید انرژی و برق را در سراسر عراق، کشورهای خلیج، و اردن تسهیل کرده‌ایم، و مشوق بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری بین‌المللی در زیرساخت انرژی عراق بوده‌ایم که بعد از سال‌ها تحقق می‌یابد.

ما در حال حمایت از معاملات تجاری جدید بین اسرائیل، امارات، و بحرین، و بین امارات و هند هستیم.

ما در حال شکل دادن به سرمایه‌گذاری‌های جدید در انرژی‌های پاک از طریق شراکت با عربستان سعودی و امارات متحده هستیم.

همچنین در حال کار برای تقویت و گسترش پیمان ابراهیم هستیم، و از هم‌پیوندی نهایی و کامل اسرائیل با منطقه خاورمیانه و دنیا حمایت می‌کنیم. همه این‌ها گام‌هایی برای تحقق نظریهٔ دستیابی به یک منطقه یکپارچه‌تر، مرفه‌تر، و پایدارتر است که به سود منافع شرکای ما و آمریکا در بلندمدت خواهد بود.

سرانجام: ارزش‌ها. ارزش‌های ارج نهاده شده در منشور ملل متحد و در اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل را نمی‌توان از منافع ‌ما جدا کرد. درست همان‌گونه که ما همیشه تلاش می‌کنیم دموکراسی خودمان را در داخل به کمال برسانیم، همیشه درباره حقوق بشر و آزادی‌های اساسی در دنیا از جمله خاورمیانه ابراز نگرانی می‌کنیم. این یعنی زنان بهره‌مند از حقوق برابر که بتوانند به ‌طور کامل در جوامع و اقتصادهای هر کدام مشارکت کنند. یعنی شهروندان دارای حق پرسش و انتقاد از رهبران بدون ترس از انتقام باشند. و یعنی رواداری مذهبی و حفاظت از تمام اقلیت‌ها.

این شامل آن است که مصرانه و مداوما به شرکای‌ خود یادآوری کنیم که آن‌ها منشور سازمان ملل را امضا کرده‌اند (و باید به آن پایبند باشند). و اضافه کنم که تقریبا تمام شرکای آمریکا در منطقه، باید تاکید کنم، دو بار در مجمع عمومی سازمان ملل به محکومیت تهاجم وحشیانه روسیه به اوکراین رأی داده‌اند.

این بدان معناست که بر اساس رویکرد بشردوستانه لازم است که ما به همکاری خود در منطقه ادامه دهیم و منابع لازم را برای آنکه مردم بهتر زندگی کنند فراهم آوریم. ما همچنان بزرگترین تامین‌کننده کمک‌های بشردوستانه و حمایت از چنین کمک‌هایی هستیم و در سطح جهانی می‌کوشیم که تانکر موسوم به «سافر» را که (نشت نفت آن) ممکن است به فاجعه ای برای محیط زیست منطقه بینجامد نجات دهیم.

همان‌گونه که کار انستیتو واشنگتن نشان می‌دهد، آینده آمریکا همان ‌قدر که با آن امور امنیتی سنتی تعریف می‌شود که معمولا بر سیاست‌گذاری آمریکا و گفتگوهای منطقه، هردو، مسلط است،‌ با انتقال انرژی، تغییر تکنولوژیک، و تغییرات جمعیتی هم تعریف خواهد شد. ‌منطقه خاورمیانه حالا پرتحرک‌تر و برای کمک به ایجاد راه‌حل‌های بزرگ‌تری که در این نقطه عطف تاریخی بسیار ضروری‌ست توانمندتر است.‌

به طور کلی، در تمام این حوزه‌ها، آمریکا مصمم است تا یک شریک ممتاز و برگزیده کشورهای منطقه باشد و بماند.

و چنین کاری بدون چالش نیست. برنامه هسته‌ای ایران، تلاش برای پایان دادن نهایی به جنگ در یمن، تهدیدهای تروریستی، و تداوم نقض حقوق بشر از جمله این چالش‌هاست. ما به شرکای خود در خاورمیانه نیاز داریم تا به ما کمک کنند مسائل را حل کنیم و به خاورمیانه‌ای نیاز داریم که اساسا از شرق تا غرب با کل دنیا ارتباط داشته باشد.

بسیار از شما سپاسگزارم بابت وقتی که به من دادید تا امشب صحبت کنم.

پرسش و پاسخ با رابرت ستلوف

ستلوف: خیلی ممنون ام از شما بابت صحبت‌های جامع درباره سیاست‌گذاری آمریکا در خاورمیانه. سوال اول من درباره بازدارندگی است. ما اخیرا از مقامات ارشد آمریکایی هم شنیده‌ایم که ایران ممکن است فقط ده یا دوازده روز با غنی‌سازی در سطح نظامی فاصله داشته باشد. و امروز وزیر دفاع اسرائیل در یونان گفت که به باور او ایران هم‌اکنون به اندازه پنج بمب اتمی اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی در اختیار دارد. به نظر شما، استراتژی بازدارندگی ما تاثیری دارد؟ و اگر به میزانی که می‌خواهیم ندارد، چه عنصری برای تقویت بازدارندگی ما غایب است؟

سولیوان: بهترین راه برای بازداری ایران از دستیابی به سلاح اتمی توافقی موثر است که مانع دستیابی آن‌ها به چنین سلاحی شود. و من خروج از توافق هسته‌ای با ایران، یا برجام، را بدون اینکه چیزی برای جایگزین کردن آن داشته باشیم یا استراتژی دیگری برای برخورد با آن غیر از اعمال تحریم‌ها ‌پیش گرفته باشیم ــ‌که ما در واقع ادامه دادیم و آنها را بیشتر کردیم‌ــ‌ راه روشنی که بتواند به به پاسخی شفاف و صریح به پرسش شما برسد نمی‌بینم. چون به نظر من، ما به پیش از برجام برخواهیم گشت که ایران انباشتی از اورانیوم غنی‌شده با عیار کم داشت که برای ساخت چندین بمب کافی بود. برجام ایران را وادار کرد که اساسا از تمام آن‌ها صرف‌نظر کند. و ما باید به توافقی برگردیم که در آن ‌ــ‌چه پنج بمب باشد یا هر رقم دیگری مبتنی بر خلوص ۶۰ درصدی‌ــ‌ آن هم کنار گذاشته شود.

پس، از دید من، ما دوباره در موضعی هستیم که قبلا بودیم ‌ــیعنی در موقعیتی که ایران در حال غنی‌سازی است و در حال پیشروی است‌ــ‌ و این برنامه هسته‌ای چالشی واقعی در برابر اهداف بنیادی ما در جهت اهداف منع اشاعه است. ما کماکان مصمم هستیم اطمینان حاصل کنیم که این چالش از آن خطی که ایران به سلاح اتمی دست پیدا کرده باشد عبور نکند. و بله، ما اقدام ضروری برای اطمینان از اینکه ایران به سلاح اتمی دست نیابد انجام خواهیم داد. و در نهایت، سنگ محک اساسی این است: ایران نمی‌تواند سلاح اتمی داشته باشد. امروز ندارند، و فردا هم نمی‌توانند داشته باشند.

در حوزه بازدارندگی، ما در همکاری با شرکای خود ‌ــ‌و همکاری بسیار نزدیک با اسرائیل، از جمله از طریق مانور نظامی اخیر‌ــ‌ کماکان پیام روشنی درباره هزینه‌ها و پیامدهای ارتقای سطح غنی‌سازی ارسال می‌کنیم و، همزمان، به دنبال احتمال دستیابی به نتیجه‌ای با میانجی‌گری دیپلماتیک هستیم که برنامه هسته‌ای ایران را دوباره تحت کنترل درآورد.

ما فکر می‌کنیم بهترین راه برای این کار این است که آن را با همراهی متحدان و شرکایی انجام دهیم که عمیقا به استراتژی ما باور دارند و این شامل متحدان اروپایی ما می‌شود. برنامه هسته‌ای ایران خیلی جلو رفته است و خطری واقعی برای امنیت منطقه و امنیت جهان و در واقع برای آمریکا محسوب می‌شود. این مساله هر روزه ما در دولت است. و ما کماکان دست به اقدام خواهیم زد تا، بله، مانع از دستیابی ایران به سلاح اتمی شویم، و بعد دنبال راه‌حل دیپلماتیک هستیم که آن را در مسیر بلندمدت ثبات قرار ‌دهد.

ستلوف: اجازه بدهید برویم سراغ بحث یکپارچه‌سازی. من این پژوهش جدید را منتشر کرده‌ام که استدلال اصلی آن این است که در نهایت واشنگتن متغیر کلیدی برای دستیابی به توافقی جهت عادی‌سازی روابط سعودی-اسرائیل است، و علاقه واشنگتن به همکاری با هر دو طرف، بحث از دارایی‌ها و امکانات، و مذاکره برای سازش‌ها و امتیازات برای همه طرف‌ها. ما رابطه پر فراز و نشیبی بین واشنگتن و ریاض داشته‌ایم. شما عقیده دارید که این دولت هم منافع و هم توان سرمایه‌گذاری در چنین توافقی را دارد؟

سولیوان: پاسخ صریح به هر دو سوال شما آری است. ما منافع و توان برای ترویج عادی‌سازی روابط بین اسرائیل و عربستان سعودی را داریم. و در واقع این دولت بایدن است که اولین گام محسوس این دو کشور برای نزدیک شدن به هم را -با باز کردن فضای هوایی عربستان برای پروازهای غیرنظامی از اسرائیل- ممکن کرد. در نهایت، رسیدن به عادی‌سازی کامل روابط یکی از منافع ملی اعلام‌شده آمریکاست، و ما در این مورد تصریح داشته‌ایم.

ستلوف: تشکر می‌کنم، جیک سولیوان مشاور امنیت ملی.

سمپوزیوم سورف نشست ممتاز سالانه انستیتو واشنگتن است که اعضا را از سراسر آمریکا برای گفتگوهای عمیق درباره سیاست خاورمیانه با دانشوران انستیتو و همچنین مقامات آمریکا و کشورهای خارجی گرد هم می‌آورد.